دیشب تو یه محفل خصوصی با یکی از دوستای نزدیکم نشسته بودم که خواهرم اس ام اس داد با این مضمون:

یه خبر دسته اول ..... ازدواج کرده با آقای .....

بقیه اش مهم نیست

رفتنش هم مهم نیست

مهم اینه که من چند سال از بهترین روزهای زندگیم به پای رویایی گذشت که این عاقبتش بود

دقیقا حال خودمو نمی دونستم.میخواستم همه بفهمن که عشق ما به بن بست وصال خورد اما راهی رو برای تعالی من باز کرد

بهرحال این خبر رو مدتها بود که حس می کردم.مثه هر رهایی رها شد.از من از خاطره ها.از گذشتمون

رسید به کسی که تازه از راه رسیده بود و براش داغ داغ بود

براش آرزوی خوشبختی نمی کنم چون معتقدم مصلحت خدا مقامش از آرزوی من بیشتره.فقط امیدوارم بعد سالها بفهمه گاهی دوست داشتن بالاترین امنیتی هست که این دنیا داره

خداحافظ  تنها عبارتی هست که بدون هیچ حرفی باید برای رفتنش از زندگیم گفت