من همیشه از دو چیز خیلی تعجب می کنم

یکی رفتار عمومی و اجتماعی مردم

دوم اینکه چرا هیچکس براش این مساله عجیب نیست

به همه نوع احساساتی فکر کردم ، اینکه آیا من غیرمعمول هستم یا ذات دنیا عوام پسند و سفله پرور هست

بعضی وقت ها به آدمهای باکلاس یا باعنوان اطرافم حسودی میکنم ولی انتهاش احساس نفرت همیشه غالب هست

حتی دلم نمیخواد که ازشون راجب این کارها سوال بپرسم چون میدونم جوابشون از خود رفتارشون منزجر کننده تر هست

بعضی وقت ها انقد حجم این تعجبات مبارزانه تو ذهنم زیاد میشه که میگم نکنه شاید تو دنیای بعدی هم بگن حق با اینها بوده

در هر صورت هیچکس از فطرت خودش گریزی نداره ، من از ابتدا اینطور بودم و همیشه باید با ملاحظه و کنترل شده زندگی می کردم

چه رنجی داره تن دادن به این قانون بی وجدان...