چقدر دلواپسم! نمی دانم بايد راضی باشم يا ناراضی؟ بايد خودم را سرزنش كنم يا ستايش؟ كار بدی كرده ام يا خوب؟ گرفتار يک تراژدی سخت شده ام، تراژدی سخت داستانی است، سرگذشت انسانی است كه دربارۀ آن نمی توان قضاوتی كرد و حتماً بايد قضاوتی كرد.

احساس در برابر حادثه ای قرار می گيرد كه يک رويش زيبا و خوب و شورانگيز است و يک روی ديگرش زشت و بد و نفرت انگيز . . .!

 در اين حال روح دچار رنجی دائمی می شود !

 نمی داند بايد چگونه باشد ؟ چه احساس كند ؟