آنروز که می آیی...

حالا بعد دو سال که از اکران فیلم های زندگی خصوصی و گشت ارشاد گذشته بنده تازه دیدم و به شدت بر خود لرزیدم

مخصوصا از فیلم گشت ارشاد ، فکر می کنم این فیلم برداشتی سفیهانه از مشکلات پیش پا افتاده مردم ایران بود،شایدم کارگردان این فیلم مدتی رو خارج از ایران بوده و زیاد در جریان این مشکلات نبوده،همچنین بعضی از دیالوگ ها چیزهایی بود که مستقیما اگر توهین نبود حداقل ترویج و توجیه عمل زشتی بو د که تو فیلم شاهدش بودیم

فکر میکنم "دقت کنین چقدر فکر می کنم !" دیگه نباید دنبال اخبار فیلمهای غربی باشیم برای توهین به مقدسات ایرانی یا اسلامی ، دیگه خودمون اوستا شدیم و دیگه داریم از روشنفکری شیرینک میزنیم

انگار تعادل دیگه جاش نیست ، یعنی به همون مقدار که بعضی از تندروها دارن زیاده روی می کنن بعضی ها هم بی انصافی می کنن در مقابل همون رفتارها واکنش غیر منطقی نشون می دن

این فیلم مشکلات رو به دامن کشید ، درست و نشون داد که اگر فقر و گرفتاری به آدم فشار بیاره دست به هر کاری میزنه ، همونطور  که امام علی (ع) میگه

از دری که فقر وارد می شود از در دیگر دین و ایمان خارج می شود

ولی به نظر من نباید یه سری دیالوگ ها در توجیه کارهاشون گفته شه به نظر من اگه در پشت رفتار این بازیگر یه نوع ندامت و یه نوع عذاب وجدان می ذاشتن تو بطن فیلم بهتر بود و تلنگر بیشتری به مسئولا و یا عموم مردم می زد

فیلم زندگی خصوصی بهتر بود چون برخلاف فیلم گشت ارشاد یه جور خاله بازی نبود و برای رده سنی بزرگسال ساخته شده بود.فقط به نظر من یه سری صحنه ها داشت که مخالف عرف خانوادگی ایران بود وگرنه از لحاظ محتوا بسیار عالی نشون داد که در پس پرده چه خبره و خلاصه واعظان عصر رو به تصویر کشید

امام علی(ع)

"هرگز جاهل را ندیدم مگر در حال افراط یا تفریط "

خدائیش با عینک غیرمذهبی هم به این حرف نگاه کنی میبینی که حقیقته محضه

البته شایدم این فیلم اینقدر تخصصی بوده و پیام داشته که از حوزه فهم عوام خارج بوده